بررسی سریع علائم نارسایی کلیه در آزمایش خون
در جدول زیر، به صورت خلاصه به شاخصهای اصلی آزمایش خون که میتوانند نشاندهنده نارسایی کلیه باشند، پرداخته شده است. این شاخصها میتوانند تغییرات مهمی در نتایج آزمایش خون ایجاد کنند که در تشخیص بیماری مؤثر هستند:
| شاخص آزمایش | تغییرات در نارسایی کلیه |
|---|---|
| کراتینین (Creatinine) | افزایش سطح آن نشاندهنده کاهش عملکرد کلیهها است. |
| اوره یا BUN | بالا رفتن آن نشانه تجمع مواد زائد در خون است. |
| GFR (نرخ فیلتراسیون گلومرولی) | کاهش آن میتواند نشاندهنده نارسایی کلیه باشد. |
| الکترولیتها (سدیم، پتاسیم، کلسیم) | در زمان بروز نارسایی کلیه، افزایش پتاسیم و تغییرات در سطح کلسیم و سدیم شایع است. |
| هموگلوبین | نارسایی کلیه میتواند منجر به کمخونی و در نتیجه کاهش سطح هموگلوبین شود. |
| فسفر و منیزیم | گاهی اوقات افزایش فسفر و منیزیم در خون میتواند نشانه بروز نارسایی باشد. |
| آلبومین سرم | اگر عملکرد کلیه دچار اختلال باشد، ممکن است سطح آن کاهش پیدا کند. |
در آزمایشگاه دکتر صالحی چکاپی ویژه کلیه در نظر گرفته شده که پیشنهاد میکنم از بخش 🔗 چکاپ ویژه کلیه دیدن کنید.
نارسایی کلیه چیست؟
نارسایی کلیه به وضعیتی اطلاق میشود که در آن کلیهها توانایی انجام وظایف خود، از جمله تصفیه خون و تنظیم میزان مایعات بدن را از دست میدهند. نارسایی کلیه میتواند به صورت حاد یا مزمن بروز کند. در نارسایی حاد، عملکرد کلیهها به طور ناگهانی کاهش مییابد و نیاز به درمان فوری دارد. در نارسایی مزمن، کاهش عملکرد کلیهها به تدریج و در طول مدت زمان طولانیتری اتفاق میافتد.
از جمله تفاوتهای بین نارسایی حاد و مزمن کلیه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- نارسایی حاد: به طور ناگهانی رخ میدهد و معمولاً در پی یک آسیب یا بیماری شدید مانند عفونت، آسیب به کلیهها یا مصرف داروهای خاص ایجاد میشود. این نوع نارسایی ممکن است قابل درمان باشد، اما نیاز به اقدامات پزشکی فوری دارد.
- نارسایی مزمن: به تدریج و در طی سالها به دلیل عواملی مانند دیابت یا فشار خون بالا بروز میکند. این نوع نارسایی معمولاً به صورت کامل قابل درمان نیست، اما میتوان آن را کنترل و پیشرفت بیماری را تا جای ممکن کند کرد.
چرا آزمایش خون در تشخیص نارسایی کلیه اهمیت دارد؟
نارسایی کلیه معمولاً در مراحل اولیه هیچگونه علائم بالینی آشکاری ندارد. به همین دلیل، آزمایش خون یکی از ابزارهای کلیدی برای تشخیص این بیماری است. در صورتی که پزشک مشکوک به نارسایی کلیه باشد، معمولاً آزمایش خون را برای ارزیابی شاخصهای مختلف عملکرد کلیه تجویز میکند.
The main test for kidney disease is a blood test. The test measures the levels of a waste product called creatinine in your blood.A doctor uses your blood test results, plus your age, size, and gender to calculate how many millilitres of waste your kidneys should be able to filter in a minute.
ترجمه فارسی
آزمایش اصلی برای تشخیص بیماریهای کلیوی آزمایش خون است.
در این آزمایش مقدار مادهای به نام کراتینین در خون اندازهگیری میشود.
پزشک با توجه به نتیجه این آزمایش و عواملی مثل سن، جنس و اندازه بدن، محاسبه میکند که کلیهها باید در هر دقیقه چه مقدار مواد زائد را از خون فیلتر کنند.
شاخصهای اصلی آزمایش خون در نارسایی کلیه
همانطور که در جدول ابتدای مقاله نیز مشاهده کردید، آزمایش خونی که برای بررسی عملکرد کلیهها انجام میشود، شاخصهای مختلفی را بررسی میکند. این شاخصها به شرح زیر هستند:
کراتینین (Creatinine)
این ماده معمولاً به عنوان یکی از اصلیترین نشانگرهای عملکرد کلیه شناخته میشود. اگر سطح کراتینین خون افزایش یابد، نشاندهنده کاهش عملکرد کلیههاست. سطح نرمال کراتینین معمولاً بین ۰.۶ تا ۱.۲ میلیگرم در دسیلیتر است.
پیشنهاد مطالعه: 🔗 کراتینین در آزمایش خون
BUN (اوره)
اوره، مادهای است که از تجزیه پروتئینها در بدن تولید میشود و معمولاً توسط کلیهها دفع میشود. بالا رفتن سطح BUN میتواند نشاندهنده تجمع مواد زائد در خون باشد که به دلیل نارسایی کلیهها رخ میدهد.
پیشنهاد مطالعه: 🔗 bun در آزمایش خون
GFR (نرخ فیلتراسیون گلومرولی)
این شاخص نشاندهنده میزان فیلتراسیون خون توسط کلیهها است. کاهش GFR از مهمترین نشانههای نارسایی کلیه است و میتواند به عنوان معیاری برای ارزیابی شدت بیماری مورد استفاده قرار گیرد. GFR کمتر از ۶۰ میلیلیتر در دقیقه/۱.۷۳ متر مربع میتواند نشاندهنده نارسایی کلیه باشد.
الکترولیتها (سدیم، پتاسیم، کلسیم)
تغییرات در سطح الکترولیتها میتواند به مشکلات کلیوی اشاره داشته باشد. افزایش سطح پتاسیم و اختلالات در سدیم و کلسیم از تغییرات شایع در آزمایش خون بیماران مبتلا به نارسایی کلیه است.
پیشنهاد مطالعه: 🔗 ca در آزمایش خون چیست؟
فسفر و منیزیم
در برخی موارد، افزایش سطح فسفر و منیزیم در خون میتواند نشاندهنده مشکلات کلیوی باشد؛ به همین دلیل این موارد نیز در طی انجام آزمایش خون مورد بررسی قرار میگیرند.
پیشنهاد مطالعه: 🔗 mg در آزمایش خون چیست؟
هموگلوبین
کاهش هموگلوبین در خون میتواند به دلیل کمخونی ناشی از نارسایی کلیه باشد. کلیهها نقش مهمی در تولید اریتروپویتین (هورمونی که تولید گلبول قرمز را تحریک میکند) دارند؛ به همین دلیل با بروز مشکلات کلیه، سطح هموگلوبین نیز تغییر میکند.
پیشنهاد مطالعه: 🔗 hb در آزمایش خون چیست؟
آلبومین سرم
در آخر، آخرین شاخص نیز آلبومین سرم است. کاهش سطح آلبومین سرم میتواند نشاندهنده اختلال در عملکرد کلیهها باشد. این پروتئین عمدتاً توسط کلیهها فیلتر میشود و کاهش آن میتواند نشانهای از نارسایی کلیه باشد.
پیشنهاد مطالعه: 🔗 albumin در آزمایش خون چیست؟
علائم آزمایشگاهی در مراحل مختلف نارسایی کلیه
در نارسایی کلیه، تغییرات آزمایشگاهی به طور تدریجی و در مراحل مختلف بیماری بروز میکند. درست به همین دلیل است که بیمار باید برای مدتی طولانی تحت نظر پزشک باشد. به صورت کلی میتوان مراحل مختلف نارسایی کلیه و علائم آن را به سه مرحله اصلی تقسیمبندی کرد:
- مرحله اولیه: ممکن است سطح کراتینین و اوره کمی افزایش یابد، ولی هنوز GFR به طور قابل توجهی کاهش نیافته است.
- مرحله میانه: افزایش بیشتری در سطح کراتینین و اوره مشاهده میشود و GFR به تدریج کاهش مییابد.
- مرحله پیشرفته: تغییرات شدیدی در تمام شاخصهای آزمایش خون به ویژه کراتینین، اوره، و GFR مشاهده میشود.
تفاوت نتایج در نارسایی حاد و مزمن
نتایج آزمایش بررسی علائم نارسایی کلیه، میتواند در نارسایی حاد و نارسایی مزمن با یکدیگر متفاوت باشد. در چنین مواقعی بهتر است که تشخیص را بر عهده پزشک متخصص گذاشت تا او نوع نارسایی را تعیین کند. اما به صورت کلی میتوان اینطور گفت که:
- نارسایی حاد: در نارسایی حاد معمولاً تغییرات به خصوص در سطح کراتینین و اوره، با سرعت بالا و شدت زیاد رخ میدهد، به همین دلیل نیاز به اقدام برای درمان فوری وجود دارد.
- نارسایی مزمن: برخلاف نارسایی حاد، در نوع مزمن تغییرات بیشتر به صورت تدریجی رخ داده و پایداری بیشتری دارند. این تغییرات به مرور زمان بیشتر میشود و به همین دلیل میتوان گفت درمان دشوارتر است.
پیشنهاد میکنم از بخش چکاپ کامل هم دیدن کنید.








